Narodowy Bank Polski, prowadzący za pośrednictwem swojego organu – Rady Polityki Pieniężnej – wypływa na stan finansów państwa. Skutki jego decyzji dosięgają również klientów banków, zwłaszcza tych, którzy posiadają produkty kredytowe.
Rada Polityki Pieniężnej na comiesięcznych posiedzeniach decyduje o wysokości stóp procentowych. Każdy jej ruch uwarunkowany jest wieloma czynnikami, z których najważniejszym jest aktualny poziom inflacji. Jest to wskaźnik określający realny wzrost cen towarów i usług.
Jeżeli poziom inflacji wznosi się, RPP podejmuje decyzję o podniesieniu stóp procentowych. Wśród nich znajdują się: stopa lombardowa oraz stopa referencyjna. Pierwsza jest ważna z punktu widzenia posiadaczy kart kredytowych – jej czterokrotność określa maksymalną wysokość oprocentowania zaciągniętego kredytu.
Stopa referencyjna zaś, określająca wysokość oprocentowania lokat NBP wpływa na międzybankową stopę procentową WIBOR. Każdy posiadacz jakiegokolwiek kredytu wie, że stopa WIBOR, obok stałej poprzez cały okres kredytowania marży, jest częścią składową oprocentowania nominalnego, a co za tym idzie Rzeczywistej Rocznej Stopy Oprocentowania.
Jeżeli stopa WIBOR wzrasta, można być niemal w pełni pewnym, że wzrośnie oprocentowanie kredytów. Podobnie rzecz się ma w przypadku przeciwnym. Jeśli WIBOR spada, oprocentowanie kredytów również powinno zmaleć, jednak termin jego zmiany zależy jedynie od konkretnego banku, w którym zaciągnięte są nasze kredyty.
